Հիպերտոնիկ կրիզ

Հիպերտոնիկ կրիզը զարկերակային ճնշման կտրուկ բարձրացումն է, սովորական ցուցանիշներից բարձր: Օրինակ, եթե բուժառուի (պացիենտի) սովորական աշխատանքային զարկերակային ճնշումը 140/90 մ.մ. ս.ս. է, ապա հիպերտոնիկ կրիզի ժամանակ այն կարող է բարձրանալ 180 /100 մ.մ. ս.ս. և բարձր:

Ընդունարանի և անհետաձգելի բուժօգնության բաժնի բժիշկ Ռուզաննա Ալավերդյանը նշում է, որ հիպերտոնիկ կրիզի զարգացման հնարավոր պատճառներ կարող են լինել.

Հակագերճնշումային թերապիայի կտրուկ դադարեցումը

Քրոնիկ հիվանդությունների սրացումը

Այլ պատճառներով դեղերի անվերահսկելի օգտագործումը

Մթնոլորտային ճնշման տատանումները

Հոգեհուզական լարվածությունը

Ֆիզիկական ծանրաբեռնվածությունը

Կերակրի աղի չարաշահումը

Հիպերտոնիկ կրիզն ուղեկցվում է տարբեր կլինիկական ախտանիշներով, որոնք պահանջում են անհետաձգելի բուժօգնության ցուցաբերում՝ կանխելու կամ սահմանափակելու կենսական օրգանների ախտահարումը կամ վնասումը:

Հիպերտոնիկ կրիզի ժամանակ վնասման ենթակա թիրախ օրգաններն են՝ սիրտը, գլխուղեղը, երիկամները, անոթները, տեսաղոկան օրգանը:

Հիպերտոնիկ կրիզի ժամանակ թիրախ օրգանների ախտահարումը կարող է դրսևորվել տարբեր կլինիկական պատկերներով. սուր կորոնար համախտանիշով, գլխուղեղի արյան շրջանառության սուր խանգարմամբ, հիպերտոնիկ էնցեֆալոպաթիայով, սուր ձախ փորոքային անբավարարությամբ, աորտայի անևրիզմայի շերտազատմամբ և այլն:

Հիպերտոնիկ կրիզը կլինիկորեն դրսևորվում է կարճ ժամանակում զարկերակային ճնշման կտրուկ բարձրացմամբ, եթե բուժառուի ճնշումը բարձանում է իր համար նորմալ ցուցանիշից բարձր, օրինակ, երբ բուժառուի զարկերակային ճնշումը 140/90 մ.մ. ս.ս. է, ապա կրիզի ժամանակ ճնշումը կարող է բարձրանալ 180 /100 մ.մ. ս.ս. և բարձր:

Հիպերտոնիկ կրիզը բնութագրվում է ուղեղային, սրտային ախտանիշներով՝ գլխապտույտներ, սրտխառնոց, փսխումներ, «աչքերի առջև մթնեցում», երկտեսություն, հևոց, նաև սրտի շրջանում ցավ:

Հիպերտոնիկ կրիզի ժամանակ բուժման ընթացքում չպետք է կտրուկ իջեցնել զարկերակային ճնշումը, այլ աստիճանաբար փուլային:

Պետք է իջեցնել ելքային ճնշումը 25 տոկոսով, և այնուհետև՝ աստիճանաբար:

Բուժառուները հաճախ հարցնում են՝ ինչու՞:

Զարկերակային ճնշման կտրուկ իջեցումը կարող է հանգեցնել գլխուղեղի սնուցման խանգարման, թերսնուցման և հնարավոր ինսուլտի զարգացման:

Բժիշկը հորդորում է բուժառուներին կանոնավոր հետևել նշանակած հակագերճնշումային բուժման սխեմային, ինքնուրույն չդադարեցնել բուժման ընթացքը, չփոփոխել դեղամիջոցները, դեղաչափը և նշված ախտանշանների առկայության դեպքում չզբաղվել ինքնաբուժությամբ և դիմել մասնագետի: