Անզգայացման վերաբերյալ ժողովրդական կարծրատիպերը
«Հերացի» համալսարանական հիվանդանոցի Անեսթեզիոլոգիական ծառայության բժիշկ անեսթեզիոլոգ-ռեանիմատոլոգ, ԵՊԲՀ անեսթեզիոլոգիայի և ինտենսիվ թերապիայի ամբիոնի դասախոս Հայկ Հովհաննիսյանն անդրադարձել է անզգայացման վերաբերյալ ժողովրդական կարծրատիպերին:
- Մարդը կարող է արթնանալ ընդհանուր անգայացման ժամանակ և զգալ վիրահատական միջամտության ընթացքը:
Անհնար է արթնանալ ընդհանուր անգայացման ժամանակ, երբ վիրահատությունը դեռ չի ավարտվել։ Ընդհանուր անզգայացման ողջ ընթացքում տեղի է ունենում անզգայացման դեղամիջոցների շարունակական ներմուծում բուժառուի օրգանիզմ (ներերակային և/կամ ներշնչվող գազային խառնուրդի միջոցով), ավելին՝ ողջ ընթացքում հսկվում է անզգայացման խորությունը, հատուկ սարքերի և տարբեր օրգան համակարգերի ֆունկցիոնալ դրսևորմամբ
- Մահ ընդհանուր անզգայացումից (նարկոզից դուրս չգալ):
Մահացությունը ընդհանուր անզգայացման բուն բարդություններից բավականին հազադեպ են՝ 1։200,000-300,000։
Հիմնական հեվիրահատական շրջանի մահացությունները պայմանավորված են ներվիրահատական կամ հետվիրահատական բարդություններով, բուժառուի մոտ արդեն իսկ առկա քրոնիկ հիվանդությունների վատթարացմներով, բուժառուի ուշ բուժհաստատություն դիմելով և բազում այլ պատճառներով։
- Ողնուղեղային անզգայացումից հետո անձը կարող է դառնալ հաշմանդամ և չշարժել ոտքերը:
Անզգայցաման այս տեսակն իրականացվում է ողնուղեղի այն հատվածում, որտեղ արդեն ավարտված է ողնուղեղը և նույնիսկ շատ մեծ ցանկության դեպքում այն վնասելն անհնար է։
Բժշկի գնահատմամբ` նման կարծրատիպերը շատ-շատ են հատկապես մեր հայրենակիցների մոտ: Նման հարցադրումներին պարբերաբար կանդրադառնանք` պարզաբանման և առավել գրագետ իրազեկման նպատակով:
